Yağma Suçu-Yargıtay Kararı

13 Haz Yağma Suçu-Yargıtay Kararı

T.C YARGITAY 
6.Ceza Dairesi 
Esas: 2016/ 2213 
Karar: 2018 / 7269 
Karar Tarihi: 27.11.2018

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

1) Katılan …’ın, aralarındaki geçimsizlik nedeniyle boşanma aşamasında olduğu eşi olan tanık … ile ayrılmadan önce, Sultanbeyli ilçesindeki ortak aile konutunda birlikte yaşadıkları dönemde, aynı mahallede bulunan ve tanığın da çalışanı olduğu marketten veresiye alışveriş yaptıkları, yaklaşık 2 yıl önce katılanın ortak konutu terkedip … iline yerleşmesi nedeniyle alacağını tanık…den isteyen market sahibi sanık …’ın, ekonomik durumu müsait olmayan tanık…in borcu ödeyememesi üzerine katılanla irtibat kurduğu, ancak onun da, değişik bahaneler ileri sürerek sanığı oyaladığı, bu hususun tanık…in ağabeyi olan sanık … tarafından da bilindiği, 04.07.2014 günü eşiyle barışabilmek ümidiyle Sultanbeyli ilçesine gelen mağdur …’in, tanık…in yaşadığı sanık …’nın ikametine saat; 23.00 sularında gelip, sanık ve kardeşi … ile yaptığı görüşmeden olumlu bir sonuç çıkmadığı, mağdurun gece yarısı sanığın evinden ayrılması üzerine, sanık … ile tanık…in, sanık …’e telefon edip, mağdur …’in ilçeye geldiğini ve alacağını tahsil edebileceğiyle alakalı haber verip, alacağını tahsil edebilmesi için uygun koşulları sağlamak amacıyla sanık …’in, eniştesi olan katılanı arayıp, bir kez daha konuşmak üzere bir parka gelmesini istediği, mağdurun, kendisine tarif edilen parka

geldiğinde tanık ve kayınbiraderi … ile görüştüğü sırada, sanık …’in geldiği, bu aşamadan sonra tanık…in olay yerinden ayrıldığı,

Sanık …’in, mağdurun ödemeyerek geride bıraktığı borcunu ödemesini istediği, mağdurun olumsuz yanıt vermesi üzerine, sanık …’in alacağını tahsil etmek, sanık …’in ise, evlilik birliği devam ettiği sürede, ailesine bakım yükümlülüğünde yetersiz kalıp, halihazırda ekonomisi bozuk ve ödeme koşulu kalmayan kız kardeşi…in geçmişe dönük borçtan kurtulması için, mağduru bir otomobile zorla bindirip, bir süre dolaştırarak elleriyle darp ettikleri, sanık …’in, asma köprüden aşağı atma ile tehdit ettiği mağdura ait cep telefonu ile 140.00 TL parası ile 3 adet banka kartını aldıkları, bankamatikten para çekme girişimde bulundukları, fakat hesaplarda para bulunmaması nedeniyle başarılı olamayınca kartları mağdura iade ettikleri, arabanın yavaşlamasını fırsat bilen katılanın, saat; 01.30 sularında araçtan atlayıp kaçarak polise müracat ettiği, refakati ile polis ekiplerince yapılan araştırmalar sonucunda, aynı gece saat 02.20 sıralarında seyir halinde görülerek durdurulan … plaka sayılı araç içerisinde her iki sanığın da yakalandığı, sanık …’ın, üst araması yapılacağı sırada, pantolon cebinden çıkarttığı 140 TL para ile suç konusu cep telefonunu polis memurlarına teslim ettiği olayda;

Sanık …’nın eylem ve söylemlerinin, yağma suçunun daha az cezayı gerektiren ve 5237 sayılı TCK’nin 150/1. maddesi kapsamında kalan suçları oluşturduğu dikkate alınıp, hakkında TCK’nin 150/1. maddesi delaletiyle, aynı kanunun 86/2 ve 106/2-c maddeleri uyarınca hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, suçun hukuki nitelendirmesinde hataya düşülerek, yerinde ve yeterli olmayan gerekçeyle yazılı şekilde karar verilmesi,

2) Kabule göre de;

a-Kolluk güçleri tarafından yakalanan sanık …’ın, üst aramasında ele geçirilmesi muhakkak olan suça konu cep telefonunu ile 140 TL. parayı cebinden çıkarıp teslim etmesinde, TCK’nin 168. maddesinde öngörülen etkin pişmanlık koşullarından bahsedilemeyeceğinin düşünülmemesi,

b-Mahkumiyet hükmünün doğal sonucu olan TCK’nin 53. maddesine ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin, 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün, 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile ortaya çıkan değişikliğin karar yerinde yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,

Bozmayı gerektirmiş, sanık … savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 27/11/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.