Davanın Düşmesi Veya Durması

Türk Ceza Kanununda öngörülen düşme sebeplerinin varlığı ya da soruşturma veya kovuşturma şartının gerçekleşmeyeceğinin anlaşılması hallerinde, davanın düşmesine karar verilir. Davanın düşmesi kararı;

Sanığın ölümü (TCK m.64)
Af (TCK m.65)
Dava zamanaşımı (TCK m. 66)
ceza Zamanaşımı (TCK m.68)
Şikayetten vazgeçme (TCK m.73/4)
Şikayet süresini geçirme (TCK m.73)
Ön ödeme (TCK m.75/2 vd.) durumlarında verilir.

Soruşturmanın veya kovuşturmanın yapılması şarta bağlı tutulmuş olup da şartın henüz gerçekleşmediği anlaşılırsa; gerçekleşmesini beklemek üzere, durma kararı verilir. Bu karara itiraz edilebilir. (CMK m.223/8) Durma kararından sonra yargılama, durmaya sebep olan muhakeme engelinin ortadan kalkması ile devam eder.

Bununla birlikte, adli yargı dışındaki bir yargı merciine yönelik görevsizlik kararları da temyiz yahut istinaf kanun yolu bakımından hüküm sayılır. (CMK 223/10. madde)

Durma kararı, soruşturma ve kovuşturmanın şarta bağlı tutulduğu hallerde ve şartın henüz gerçekleşmediğinin ancak gerçekleşme ihtimalinin bulunduğu durumlarda, bu şartın yerine getirilmesini beklemek üzere verilir. Bu hususu açıklamak gerekirse, durma kararı verilebilmesi için gerekli olan ilk husus; sanık veya sanığın üzerine atılı suç hakkında soruşturma veya kovuşturma yapılabilmesi şarta bağlı tutulmuş olması gereğidir.

Bu durum bazen sanığın kişiliğinden kaynaklanır, bazen de sanığın üzerine atılı suçlamadan kaynaklanır. Durma kararı verilmesini gerektiren kovuşturma ve soruşturma şartlarını, izin veya karar alınması, ön sorun çözümü ve kaçaklık durumu olarak sayabiliriz.