Mağdurenin Gerçek Yaşının Ve Akıl Sağlığının Adli Tıp Kurumu Eliyle Tespiti Gereği Yargıtay Kararı

T.C.
Yargıtay
14. Ceza Dairesi

Esas No:2013/2488
Karar No:2014/14868
K. Tarihi:25.12.2014

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdureye yönelik çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından İzmir 11. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 23.09.2010 gün ve 2009/153 Esas, 2010/227 Karar sayılı hükümlerin Dairemizce incelenmesi sonucu 18.11.2011 gün 2011/13847 Esas, 2011/3684 Karar sayılı ilamda mağdurenin gerçek yaşının Adli Tıp Kurumunun ilgili ihtisas kurulundan rapor alınmak suretiyle belirlenmesine karar verildiği anlaşıldığından, öncelikle bu dosyanın mahkemesinden getirtilip incelenerek mağdurenin yaşı ile ilgili tereddüt ortadan kaldırıldıktan sonra, hükme esas alınan Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilimdalınca düzenlenen 06.07.2011 tarihli raporda mağdurenin IQ 90 normal zekaya sahip olduğunun, bilincinin açık koopere, yer zaman ve kişi oryantasyonunun tam olup yeterli düzeyde iletişim kurabildiğinin ve kendini ifade edebildiğinin belirtilmesine rağmen mevcut psikopatolojisi ve öncesinde yaşadığı travmatik cinsel birliktelikler nedeniyle yaşanan olayı duygusal ve cinsel birliktelik olarak düşünmesi ve cinsel istismar olarak algılamaması şeklindeki gerekçeyle olayın hukuki anlam ve sonuçlarını yeterince değerlendiremediği ve yönlendiremediği sonucuna kanısına varılması karşısında; mağdurenin annesi olan müşteki Serap’ın aşamalarda mağdurenin daha önce kişilik bozukluğu tanısıyla Manisa Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesinde tedavi gördüğüne dair beyanları da nazara alınarak, mağdurenin akıl hastası olup olmadığı, fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama yeteneğinin gelişip gelişmediği, akıl hastası ise akıl hastalığının hekim olmayanlarca anlaşılıp anlaşılmayacağı hususlarında, Adli Tıp Kurumu ilgili ihtisas kuruluna sevkinin sağlanarak hakkında ayrıntılı rapor alınarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiğinin düşünülmemesi,
Kabule göre de;
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yeralan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında; 5237 sayılı TCK.nın 7/2. madde-fıkrasındaki “Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur” hükmü gözetilerek, lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın, denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.