GAİ SUÇ TEORİSİ

Gai (Final) Suç Teorisi

1930’lu yılların başından itibaren Welzel tarafından geliştirilmiş teoridir. Bu teoriye göre kast diğer
sübjektif unsurla birlikte tipikliğe dahildir. Kusur yalın değer yargısı olarak kabul edilmektedir. Haksızlığın
subjektifleştirilmesi, kusurun ise normatifleştirilmesi söz konusudur. Kastın subjektifleştirilmesi
haksızlık kavramında da değişikliğe neden olmuş, haksızlık bilinci kusurun bağımsız bir unsuru
olmuştur. Hukuka uygunluk nedenlerinin maddi şartlarında hata kast kapsamında nitelendirilmeyip,
kusurluluk içinde nitelendirilmektedir. Hukuki hata-fiili hata ayrımından vazgeçilip, suçun maddi
unsurlarındaki hataya unsur yanılgısı, fiilin hukuka aykırılık teşkil ettiği konusundaki hataya ise haksızlık
yanılgısı denilmiştir. Haksızlık yanılgısında kaçınılmaz ve kaçınılabilir hata ayrımı yapılmakta, kaçınılmaz
hatada kusurun varlığı reddedilmekte, kaçınılabilir hatada ise azalmış da olsa kusur kabul edilmektedir.
Hukuka uygunluk sebeplerinin maddi şartlarında hata haksızlık yanılgısı içerisinde nitelendirilmektedir.
Bu teori de nedenselliği şart teorisi anlamında kurmaktadır. Kusur, fail hakkında verilen yargıdır.
Final suç teorisi suçu, tipiklik, hukuka aykırılık ve kusurluluk şeklinde incelemektedir. Tipikliğin objektif
unsurlarına hareket netice, nedensellik bağı, sübjektif unsurlarına ise kast ve diğer sübjektif unsurlar
dahildir.