Cinsel Dokunulmazlığa Karşı Suç-Yargıtay Kararı

T.C YARGITAY 
14.Ceza Dairesi 
Esas: 2015/ 6298 
Karar: 2018 / 7135 
Karar Tarihi: 03.12.2018

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:

Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;

Hükümden sonra 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.

Delillerle iddia ve savunma; duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,

Sanık hakkında basit cinsel saldırı suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,

Ancak;

Kayden 20.10.1995 doğumlu olup suç tarihinde on altı yaşı içerisinde bulunan mağdurenin olay günü evde bulunduğu sırada komşusu olan sanığın, rıza dışı eve girerek mağdureye sarılıp öpmeye çalıştığı tüm dosya içeriğinden anlaşıldığından, eylemin sarkıntılık düzeyinde kaldığı gözetilip hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda yapılan değişiklikte nazara alınarak TCK’nın 103/1.2 cümlesinde belirtilen çocuğun sarkıntılık suretiyle basit cinsel istismarı suçundan mahkumiyetine karar verilmesi yerine suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek TCK’nın 102/1. maddesinde düzenlenen basit cinsel saldırı suçundan hüküm kurulması,

Hükümden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,

Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 03.12.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.